دعای حضرت مهدی علیه السلام (23)

در کتاب های دعا ، نیایشی کوتاه از حضرت مهدی علیه السلام نقل شده که دارای مضامین اخلاقی برای اصناف و گروه های مختلف است ، که در اینجا برای آشنایی با این دعا ، به اختصار ، توضیحاتی در مورد فرازهای آن ذکر شده است .

وَ عَلَى الْأُسَرَاءِ بِالْخَلاَصِ وَ الرَّاحَةِ

خدایا به اسیران خلاصی (از دست دشمن) و راحتی عطا فرما

نجات از اسارت 

• جنگ و مبارزه با دشمن از جمله کارهای سخت و دشواری است که جان انسان در معرض خطر قرار می گیرد و نیاز به شجاعت و از خود گذشتگی دارد ، در راستای این موضوع اسیر شدن به دست دشمن نیز انسان را در شرایط دشواری از نظر جسمی و روحی قرار می دهد ، زیرا فرد اسیر از پایان کار خویش بی خبر است و دائماً در حالت ترس ، نگرانی و شکنجه ی جسمی و روحی قرار می گیرد و نمی داند چه بر سر او خواهد آمد.

• به ویژه اگر انسان در دست افراد ظالم و ستمگری اسیر شده باشد ، لذا در دعای ماه مبارک رمضان برای آزادی همه ی اسیران دعا شده است : «اللَّهُمَّ فُکَّ کُلَّ أَسِیرٍ » : خدایا همه ی اسیران را (از بند دشمن) رها ساز ، از این دعا و سایر دعاهایی که در مورد آزادی اسیران ذکر شده است ، می توان استفاده نمود که آزاد کردن اسیران از دست دشمن کار بسیار ارزشمندی است ، از این رو حداقل کاری که انسان می تواند برای آزادی آنان انجام دهد ، دعا کردن است ، امّا غیر از دعا هر نوع فعالیت اقتصادی ، اجتماعی و سیاسی که باعث آزادی اسیران می گردد نیز از امور ارزشمند خواهد بود .

• بی تناسب نیست در اینجا از آزاد ساختن نوع دیگری از اسیر نیز سخن گفت که کم اهمیّت تر از آزادی اسیر جنگی نمی باشد و آن آزادی از اسارت هوای نفس و تمایلات نفسانی انسان است ، این نوع اسارت را گاه در افرادی که عاشق ، شیفته و وابسته به انسان دیگری می شوند می توان مشاهده کرد که چگونه این شیفتگی آنان را اسیر نموده و قدرت فکر کردن و آینده نگری و تصمیم عاقلانه را از آنان سلب نموده است ، حال اگر کسی اسیر دنیا و مظاهر فریبنده آن گردد ، هر نوع تلاشی که بتوان آنان را از این اسارت رها سازد می تواند مطلوب باشد .

خلاصه : از آنجایی که اسارت به دست دشمن از جمله ی شرایط سخت و دشواری است که یک اسیر آن را تحمّل می کند ، لذا در این فراز برای آزادی و خلاصی آنان از دست دشمن از خداوند در خواست شده است ، در این راستا می توان استفاده نمود که هر نوع فعالیت اقتصادی ، اجتماعی و سیاسی که باعث آزادی اسیران از دست دشمن می شود ، امری مطلوب است .

پرسش : آیا می توان اسارت را به اسارت ارزشمند و فاقد ارزش تقسیم نمود ؟

پاسخ : اگر فردی را تصور کنیم که در جبهه ی نبرد نظامی تمام تلاش خویش را بکار برده و بناچار در شرایطی قرار گرفته که به اسارت دشمن در آمده و شرایط سخت اسارت را تحمّل نموده و با سر افرازی آزاد شده است ، این نوع اسارت و تحمّل سختی های آن از نوع ارزشمند است ، امّا اسیر هوای نفس و خواهش های نفسانی شدن همواره از نوع اسارت های نا مطلوب خواهد بود .